Bye Indonesie, hello Kuala Lumpur :)

Hello Banda Aceh, de plek die in 2004 weggevaagd werd door een gigantische tsunamie. Dit is, 12 jaar later, nog steeds te zien in deze stad. De monumenten, het museum en zelfs enkele schepen die gestrand zijn. We waren erg vroeg bij ons guesthouse, hebben onze spullen neergelegd en zijn op pad gegaan. Alles lag lekker op loopafstand dus zijn we begonnen bij het monument, het monument is een beeld van de golven. Het zag er iets vervallen uit maar het is geplaatst op een veld met daarop kleine monumenten van alle landen die hebben geholpen. Het was best indrukwekkend om te zien. Er was ook een groot evenement op het veld waardoor we iets wat ongemakkelijk rondliepen door alle starende en lachende mensen. Er liepen heel wat mensen in uniform en dat zag er wel leuk uit, hebben denk wel 15 verschillende soorten gezien. Daarbij was het leger ook aanwezig met giga grote wagens. Nadat we een uitgang hadden gevonden en de camara's ontvlucht waren gingen we het museum bekijken. Ik vond het best een beetje tegenvallen maar het was wel interessant. Helaas hadden we geen goede timing want er liepen zoveel scholieren die met ons op de foto wilde of zonder te vragen foto's maakte dat we beide gefrustreerd werden. De hele wandeling door de museum werden we gevolgd door een groepje meiden. Dat was echt zeer vervelend en best respectloos. Ik kan begrijpen dat ze ons interessant vinden maar we zijn toch zeker niet de eerste witte mensen hier. Na het museum snel een vluchtoord gevonden in een mooi park. Daar zouden we afspreken met Christina. Kim heeft haar ontmoet in Flores en die ging ons een beetje de stad laten zien. We zijn met zijn alle naar het museum gelopen die in een aangespoeld schip is gemaakt. Daar aangekomen was het lunch pauze dus even een kokosnoot gedronken en vers fruit. Het was echt best heftig om te zien welke afstanden deze boot heeft gemaakt want de zee is niet om te hoek. Zelfs hier wilde mensen met ons op de foto terwijl er meer toeristen liepen. Daarna teruggelopen naar het park waar christina's scooter stond. Ze waren verbaasd dat ik de weg terug nog wist uit me hoofd, te grappig. In het park besloten dat we iets gingen eten Christina wist een goed restaurant en het was echt heerlijk. Ik had mie goreng en canoi, een soort brood/pannekoek iets met banaan en chocola. Halverwege het eten voelde Kim zich niet lekker, die had overgegeven en het was hoog tijd om weer terug te gaan. Terug op onze kamer hebben we even gechild en savonds kwam Christina langs om te kijken hoe het ging. Ik ben toen met Christina even naar de supermarkt gegaan om drinken te kopen en langs de kapper om haar undercut te laten bijwerken. S' avonds betijds gaan slapen want we hadden een lange dag.

De volgende ochtend hebben we niet zoveel gedaan, uitgeslapen en rustig aan gedaan want Kim voelde zich nog niet optimaal. Samen ook besloten dat er in Banda Aceh niet veel bijzonders meer was en alleen naar de supermarkt gelopen voor foodies voor onderweg. S' middags afscheid genomen van Kim want die ging vandaag al weg, op naar Jakarta. Ik blijf nog een nachtje maar mijn buik is ook een beetje van slag dus lekker rustig aan & vroeg slapen. Morgen vroeg gaat mijn vliegtuig richting Medan om te genieten van mijn laatste dagen Indonesie.

Vliegtuigen hier zijn echt een drama. Netjes op tijd om in te checken en door de duane te gaan om er achter te komen dat je vliegtuig weer vertraging heeft. Dit keer gelukkig maar een uur, jeetje zeg! Wel aardig een goedmaak pakketje gehad met koekjes en water maar dat maakt het niet goed. Gelukkig was de vlucht zo voorbij, kwam mijn tas als eerste over de bagageband en stond de chauffeur me op te wachten. Ritje van drie kwartier naar het hostel en daar aangekomen was ik best verbaasd. Het ziet er hier echt goed uit en schoon. Hier kan ik me laatste dagen wel slijten. Helaas is me buik een beetje van slag dus durf niet zo goed streetfood te eten. Me schouders en nek zitten ook goed vast waardoor ik beetje duizelig ben dus lekker wezen chillen in me hostel en een massage geboekt voor de volgende dag. Na een lekkere koude douche me bedje opgezocht. Midden in de nacht kwam er nog iemand aan waardoor ik even wakker was & nog geen half uur later begon de moskee zijn deuntje te doen. Wat een herrie kan die tent maken zeg op de vroege ochtend, na een half uurtje wakker liggen weer in slaap gedommeld.

Vanochtend was ik als eerste wakker en ben lekker met me crackers en pindakaas voor de deur gaan zitten skypen met Kevin. Die was nog wakker en ik ook haha! Zometeen ga ik maar eens een tuk tuk vinden om me naar de massage te brengen en misschien even op zoek naar een supermarkt. Jeetje wat was die massage toch lekker, alles weer lekker losgekneed en de pijn in me nek is verdwenen. Het was zo lekker dat ik overweeg morgen weer langs te gaan. Maar het kan natuurlijk te gek ook of niet haha! Het was een avontuur om het centrum te vinden want op tripadvisor stond de verkeerde richting aangegeven. De terugweg was ook een beetje een uitdaging want het is heel druk in de stad. Op de terug weg even langs de supermarkt om ontbijtje te kopen en lekker onderuit gegaan. Z'n massage maakt me toch wel een beetje moe.

Hmm wat ga ik de volgende dag eens doen? Nou weet je wat, laten we nog een massage nemen. Het was zo lekker dus waarom niet! Me laatste dagje indonesie goed afsluiten met nog een massage & vanavond natuurlijk nog even mie goreng scoren. Dan zit het er helaas al weer op, morgen ochtend me spullen in pakken om het vliegtuig in te stappen naar Kuala Lumpur om een nieuw avontuur te beginnen. Sumatra was een heftig en spannend avondtuur maar wat een prachtig land is het. Indonesie, ik heb van je genoten & ik ga je terug zien!